Rezultaty badań przedstawione w raporcie Lloyd’s Risk Index 2013 pokazują, że ryzyko związane z kwestiami cyberbezpieczeństwa znalazło się wśród 3 najpoważniejszych obszarów ryzyka wskazywanych przez firmy. Oznacza to istotną zmianę w postrzeganiu kwestii bezpieczeństwa cybernetycznego, gdyż w ramach poprzedniej edycji raportu, z roku 2011, ryzyko złośliwych cyberataków lokowało się na pozycji 12, a inne cyberzagrożenia – dopiero na 19.
Tom Kellermann, były doradca Baracka Obamy ds. bezpieczeństwa cybernetycznego, aktualnie dyrektor zarządzający w firmie doradczej Alvarez & Marsal, przekonuje, że odpowiedzi na cyberzagrożenia nie można szukać tylko i wyłącznie w ramach technologii informatycznych. Ekspert podkreśla, że odpowiedzią na wyzwania jest między innymi powołanie w organizacji stanowiska CISO (Chief Information Security Officer), z odpowiednio zdefiniowanym zakresem obowiązków i możliwością wpływania na główne, w tym strategiczne, decyzje zarządcze podejmowane na najwyższych szczeblach organizacji. Zdaniem Kellermanna, jedną z sytuacji, w której międzydziedzinowe kompetencje znajdą zastosowanie, jest kontrola jakości bezpieczeństwa informacji na całej długości łańcucha wartości. Jednakże dotąd weryfikacja partnerów i dostawców była czynnością, z którą pion IT nie musiał mieć wiele wspólnego, przynajmniej na etapie inicjowania i planowania współpracy. Teraz ma być inaczej, gdyż zapewnienie standardów bezpieczeństwa oznacza kompleksowe i holistyczne podejście, które gwarantować mają właśnie kompetencje CISO.
Polityka UE traktuje temat poważnie. Strategia bezpieczeństwa cybernetycznego Unii Europejskiej: otwarta, bezpieczna i chroniona cyberprzestrzeń z 7 lutego 2013 roku przewidywała dofinansowanie projektów B+R, które miałyby zwiększyć bezpieczeństwo informacyjne europejskiej cyberprzestrzeni, a także uczynić tutejszą gospodarkę bardziej konkurencyjną, jeśli chodzi o ofertę w zakresie bezpieczeństwa cybernetycznego. Odpowiedzią jest tu program Horyzont 2020, w ramach którego wyasygnowano budżet 500 milionów Euro, w całości przeznaczony na projekty badawczo-rozwojowe, mające wzmocnić europejską politykę cyberbezpieczeństwa zarówno od strony technologicznej, jak i w obszarze lepszej diagnozy niebezpieczeństw, przeciwdziałania oraz metod radzenia sobie ze skutkami ataków.
