Pytanie to jest ważne szczególnie dla tych podmiotów zajmujących się B+R, którzy w swej aktywności podejmują tematykę inteligentnych miast (smart cities). Badania i rozwój finansowane ze środków publicznych (np. Komisji Europejskiej) wymagają aktywnego uczestnictwa władz miast, zapewniających wiedzę na temat szczegółowych wyzwań i problemów, z jakimi mają styczność. Miasta nierzadko wchodzą w skład konsorcjów realizujących projekty, gwarantując wiedzę dziedzinową oraz włączając się w fazę formułowania wymagań dla projektów. Kolejną formą aktywności jest również zapewnienie zorganizowanego dostępu do przestrzeni miejskiej, w której będą testowane i walidowane wypracowywane w projektach technologie i rozwiązania.

W ramach programu Horyzont 2020 wyróżnia się dwa rodzaje działań: badawczo-innowacyjne oraz innowacyjne (czyste). Działania wpisujące się w pierwszą kategorię stanowią właściwy rdzeń H2020, gdyż zapewniają dostęp do nowej wiedzy naukowej i technicznej, a także określają, w jakim stopniu nowa technologia, produkt, proces czy rozwiązanie są w ogóle wykonalne. Z tego też względu nierzadko zawierają one komponent w postaci badań podstawowych, jednakże przede wszystkim koncentrują się na badaniach stosowanych i rozwoju technologii poprzez jej testowanie, integrowanie oraz walidację prototypów w warunkach laboratoryjnych głównie lub środowisku symulowanym. Demonstracja prototypu w środowisku operacyjnym nie jest tu w każdym razie wymagana.

W przypadku działań stricte innowacyjnych w grę wchodzą aktywności planowania i projektowania nowych lub ulepszonych produktów, procesów i usług o wysokim stopniu gotowości technologicznej. Projekty tego typu są nastawione na walidację rozwiązania w pełnych warunkach operacyjnych, nierzadko również – skoncentrowane na integrowaniu istniejących i funkcjonujących rynkowo technologii.

W tym drugim właśnie kierunku zmierza aktualnie jeden z flagowych instrumentów wsparcia programu H2020. Chodzi tu o Smart Cities and Communities, które wspiera mechanizmy replikacji i standaryzacji rozwiązań, które są już z powodzeniem wdrażane w europejskich miastach. W przypadku mieszczących się w tym schemacie projektów typu Lighthouse chodzi o wsparcie działań, które pozwolą na powielenie dobrych praktyk i najlepszych rozwiązań tzw. miast wiodących w miastach partnerskich. Wychodzi się tu bowiem z założenia, że rozwiązania wdrażające standardy inteligentnych miast są obecne w Europie, a dzięki odpowiedniemu wsparciu można uczynić z nich technologie replikowalne. Działanie innowacyjne ma tu na celu doprowadzenie danej technologii do takiej postaci, w której rezultat działania potraktować będzie można jako rozwiązanie gotowe do ponownego wdrożenia w miastach partnerskich, posiadających status follower city.

Ostatni nabór miał miejsce w maju bieżącego roku, zaś kolejna edycja tego konkursu ma być ogłoszona w grudniu.